Αλλόκοτη μέρα ξημέρωσε σήμερα. Πετάχτηκα από το κρεββάτι γιατί δεν μπορούσα να ανασάνω! Θαρρώ πως το δωμάτιο μύριζε μούχλα. Ίσως να φταίγαν τα όνειρα μου που ήταν κλεισμένα στο ντουλάπι χρόνια. Άργησα να το καταλάβω πως μεγάλωσα και μαζί με μένα μεγάλωσε κι η ανάγκη μου για αλήθειες. Για απλές κουβέντες που να βγάζουν νόημα. Χάθηκα μες στα χρόνια κυνηγώντας χίμαιρες. Αγόρια που χανόταν το ξημέρωμα, ποτά και δανεικά φιλιά σε σκοτεινά μπαράκια στην οδό Αμερικής. Κι ένα ατέρμονο ταξίδι για μια καριέρα που ποτέ δεν έφτασα. Και τότε έσκασε στη ζωή μου ο Σωκράτης. Ψηλός, ευθυτενής, με στρωμένη δουλειά και τον ενέκρινε και η μάνα μου. «Εντάξει άσε τις καριέρες τώρα. Έκανες το κομμάτι σου, τέλειωσες και την Πάντειο, κοίτα να νοικοκυρευτείς . Ο Σωκράτης είναι καλό παιδί και σε θέλει κιόλας. Κοντεύεις τα 30, μαζέψου!» Κι έκανα 2 υπέροχα παιδιά και πέρασα καλά με το Σωκράτη μέχρι που ξύπνησα σήμερα το πρωί και δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Έχουν Ιθάκες οι ζωές μας κορίτσια! Κοιτάξου στον καθρέφτη και χαμογέλα.

Μπήκες στα 50, ε και? Πέτα τα μαύρα που σε κόβουν και βάλε κόκκινα. Ας τα μαλλιά σου κάτω και γίνε ξανά το άτακτο κορίτσι που ήσουνα κάποτε. Τότε που δε φοβόσουν τίποτε και χόρευες μέχρι το πρωί. Και ξέρεις κάτι; Mάλλον ήρθε η ώρα να αφήσεις τα βλαστάρια σου να ετοιμάσουν μόνα τους πρωινό! Και μη φοβάσαι, ο φούρνος στη γωνία μπορεί και να μην γκρεμιστεί. Οκ τα παιδιά θα φρικάρουν, ο καλός σου θα είναι σίγουρος ότι βρήκες γκόμενο και η μάνα σου θα σου κλείσει εξορκισμό. Αλλά μη μασάς! Το επόμενο βήμα είναι καφεδάκι με την κολλητή στο γωνιακό καφέ της πλατείας. Χωρίς παντόφλες, πιτζάμες αταίριαστες και το μαλλί πιασμένο με κλάμερ. Σε βλέπω. Γελάς με το ύφος της Τούλας, που είναι ακόμη σε κατάσταση σοκ μετά το τηλεφώνημα σου το πρωί. Βλέπεις κορίτσι μου οι μικρές επαναστάσεις μπορούν να φέρουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας.

Τράβα το δρόμο σου όσο πάει, όπως είπε κι ό μεγάλος Άσιμος και μην ξεχνάς ότι ο κόσμος γύρω σου είναι φανταστικός και υπέροχος! Το μόνο που πρέπει να σε νοιάζει είναι ν’ αγαπάς πολύ και να αγαπιέσαι ακόμη περισσότερο. Να κάνεις μόνο ότι γουστάρεις κι αξίζει. Για σένα, για το Σωκράτη, για τα παιδιά σου, για τη ζωή που σου περιμένει να σου χαρίσει ακόμη πολλά. Διώξε τα μέτρια, τους λίγους και τα στενάχωρα πρέπει. Don’t Panic! Ένα βήμα τη φορά. Ξέρω ότι φοβάσαι, όλες μας νιώθουμε το ίδιο. Είσαι όμορφη γιατί είσαι γυναίκα! Μάνα, σύζυγός, ερωμένη, φίλη, κόρη, μοναδική και δυνατή. Έχεις τα κότσια να πας παρακάτω. Μη διαπραγματεύεσαι τα θέλω σου. Μη σε νοιάζει να εκτεθείς. Είσαι ένα μοναδικό έργο τέχνης που ήρθε η ώρα όλοι να το δουν.

Θυμάμαι πάντα τα λόγια της αγαπημένης μου Μαλβίνας Κάραλη πως το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο της γυναίκας είναι να διεκδικεί και να εκτίθεται. Κάντα και τα δύο! Έχεις φτερά, πέτα, ΜΠΟΡΕΙΣ!

Αναρτήθηκε και στο https://www.newsfilter.gr