Φτιάξε μου έναν καφέ… Τίποτε, ότι και να μου λέτε το πιο δύσκολο επάγγελμα είναι αυτό του Μπαρίστα. Λοιπόν για τους μη ενημερωμένους, η λέξη Barista είναι ιταλική και σημαίνει ο ειδικός που ξέρει να χειρίζεται τη μηχανή του εσπρέσο και γνωρίζει να φτιάχνει καλούς καφέδες. Είναι ο καλλιτέχνης του καφέ. Σε ένα καφέ, σε ένα ξενοδοχείο, σε ένα κάτι τέλος πάντων που έχει μηχανή του εσπρέσο.

Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή και ατσάλινη αντοχή για να κάνεις αυτή τη δουλειά φίλε μου. Εγώ ας πούμε δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη. Έχω και λίγο ευαίσθητα νεύρα…όχι δεν είμαι υπερβολική! Ξέρεις τι έχουν ακούσει τα αυτάκια τόσα χρόνια στο χώρο;

Είναι και το ότι απεχθάνομαι τους ηλίθιους, δεν ξέρω…

– Θα καθίσετε εδώ ή πακέτο;

– Όχι, θα καθίσω έξω στο δεύτερο τραπέζι αριστερά.

Μάνα μου, μη μου λες τόσες λεπτομέρειες. Δε θέλω να σου στείλω τη λουλουδού, ρωτάω απλά αν θα τα βάλω σε χάρτινα ή όχι. Ρε φίλε κάπου ώπα δηλαδή! Βάλτο λίγο να δουλέψει το ρημάδι. Άλλος θα μου απαντήσει:

– Όχι εδώ, να εκεί δίπλα στη γλάστρα με το φίκο. 

Βρε πασά μου, το εδώ δε σημαίνει πάνω στην ταμειακή. Έλεος!

Δε ζητάω πολλά από τους ανθρώπους, στοιχειώδη λογική μόνο. Μη με φτάνεις στα όρια μου με τα παράλογα σου βρε κούκλα μου.

– Ένα τσάι πάρα πολύ ζεστό, μου λέει ή άλλη.

Βραστό νερό σου βάζω κοπελιά, τι παραπάνω να κάνω; Να αντλήσω νερό από την κόλαση;

 – Με μισό shot καφέ και δύο μόνο σταγόνες σιρόπι βανίλιας.

Κυρά μου σε καφετέρια είσαι, όχι σε εργαστήριο του Δημόκριτου.

Και να έχω και τον άλλον να μου λέει:

– Μια μπουγάτσα θα ήθελα, αλλά δεν τη θέλω ζεστή.

Εκεί δεν άντεξα! Έγραψα το τηλέφωνο μου σε μια χαρτοπετσέτα και του λέω: « Που ‘σαι, παλικάρι, την επόμενη φορά πριν έρθεις, πάρε με κανά δίωρο πριν να την έχω βγάλει από τη ζεστή βιτρίνα, για να έχει τη θερμοκρασία που θέλεις».

Φυσικά εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα και κρατιέσαι με Ζάναξ, σου έρχεται ο «εναλλακτικός»…

– Ένα καπουτσίνο ντεκαφεινέ, πάρα πολύ ελαφρύ, με γάλα φουντουκιού, 4 σταγόνες σιρόπι σφένδαμου και πασπαλισμένος με κανέλα, μόνο Κεϋλάνης αν έχετε!

Γιατί αγάπη μου σε μένα όλα αυτά; Δε βλέπεις τη φλέβα στο λαιμό μου που έχει αρχίσει και πάλλεται επικίνδυνα όση ώρα μου μιλάς; Δεν φοβάσαι;

Ψυχραιμία Κυβέλη, είπαμε, αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και δεν ξεχνάμε πάντα να χαμογελάμε.

– Έναν καφέ θα ήθελα.

– Τι καφέ παρακαλώ;

– Κανονικό, συνηθισμένο.

Ποιος είναι ο κανονικός άνθρωπέ μου; Για τη μάνα μου, κανονικός είναι ό ελληνικός σε χοντρό φλιτζάνι και με λουκούμι συνοδεία. Για τον αδερφό μου ο φραπές ο σκέτος. Για την κυρία Κοκοβίκου, ο καπουτσίνο με skinny milk. Ποιος διάολος είναι για σένα ό κανονικός; Γιατί θες να με συφιλιάσεις πρωινιάτικα;

Κυβέλη αναπνοές και μέτρα μέχρι το 20 τουλάχιστον πριν μιλήσεις. Και προς θεού, μην πεις τίποτε από όλα αυτά που μόλις σκέφτηκες!

Η κυρία μιας κάποιας ηλικίας, που μπήκε πριν από λίγο, προσπαθεί να διαβάσει τον κατάλογο στον τοίχο φορώντας μαύρα γυαλιά ηλίου. Βγάλτα χριστιανή μου να βλέπεις τι σου γίνεται! Έξω ο ουρανός είναι κατάμαυρος και ετοιμάζεται για μεγάλη βρόχα. Όχι, εκεί αυτή! Total black γυαλί και πασχίζει να διαβάσει.

– Κοπελιά για πες μου, στην πάστα καρύδας, η καρύδα είναι βιολογική;

Ναι, και η κοπέλα που την έτριψε παρθένα και δεν την είχε δει ο ήλιος! Τι άλλο θα ακούσω η βαριόμοιρη! Τζάμπα η γιόγκα και ο διαλογισμός που κάνω τόσα χρόνια. Στη φυλακή θα με στείλουν όλοι αυτοί! Παιδιά να σέβεστε το Mπαρίστα. Επιτελεί μεγάλο έργο. Φτιάχνει τον καφέ σας, δεν παίζουμε μ’ αυτά τα πράγματα…

 Ευτυχώς σε 10’ σχολάω. Ας φτιάξω ένα Ice latte με γάλα βρώμης και ελάχιστη στέβια, να το πάρω μαζί μου. Με ενοχλεί το γάλα αγελάδας, δεν ξέρω, κάπως με φουσκώνει…

Έχω μετρήσει κι εγώ τη ζωή μου με κουταλιές καφέ, όπως είπε κάποτε και ο αείμνηστος Τόμας Έλιοτ..

Που είναι οι παλιοί οι καφενέδες που όλα ήτανε αλλιώς;

Κι έτσι για να γουστάρουμε ένα πολύ δυνατό κομμάτι από το Λεωνίδα το Μπαλάφα! “Βρήκα ένα καφενείο”