Ένα Σάββατο βράδυ. Κάθε Σάββατο συνήθως παίρνουμε σβάρνα όλα τα ιν και αουτ μαγαζιά της Αθήνας για να ξεχάσουμε τη βδομάδα που πέρασε και να μπορέσουμε να αντέξουμε αυτήν που θα έρθει. Εμείς, η συμμορία των 5. Φίλες από το σχολείο, αυτό στις κατακόμβες, το κρυφό σχολειό. Σήμερα όμως είπαμε να το αλλάξουμε λίγο.

Βράδυ Σαββάτου και είμαστε μαζεμένες οι 5 φίλες στο σπίτι της Τούλας. Είπαμε να μη βγούμε αλλά να αράξουμε στο σπίτι με πίτσα, μπύρες και ταινιούλα. Τίποτε δεν πήγε καλά φυσικά! Είχαμε πει στις 20:30 και μαζευτήκαμε τελικά όλες στις 21:30. Η Τούλα έβγαζε καπνούς κι εγώ πείναγα σαν λύκος.

Η Κατερίνα σαν «Αγγλίδα» που είναι, ήρθε στις 21:20. Η Τάνια τσακώθηκε με το δικό της, ήρθε τελευταία και βρίζοντας ενώ η Ματίνα, που ως συνήθως δεν έβρισκε ασφαλές μέρος για να παρκάρει, στις 20:40 (ένα ρημάδι παπί έχει, μη φανταστείς).

– Να παραγγείλουμε πρώτα κορίτσια, λέω εγώ, γιατί είμαι έτοιμη να φάω τα ριχτάρια.

– Δεν πεινάω, πετάχτηκε η Τάνια. Με χόρτασαν οι προσβολές του προκομένου μου.

– Εγώ ξεκίνησα ωμοφαγία, οπότε μην με υπολογίζετε, συμπλήρωσε η Κατερίνα. Έχω φέρει τα δικά μου από το σπίτι.

– Οκ, ας πάρουμε δύο, τρεις μεγάλες πίτσες να φάμε τότε οι υπόλοιπες, συνέχισα απτόητη εγώ.

– Χωρίς κρεατικά για μένα, λέει η Ματίνα. Λέω να κάνω αποχή για ένα διάστημα από ζωικά.

Σήμερα βρήκες κυρά μου; Ξεκίνα αύριο, ή μάλλον από Δευτέρα. Κάθε σοβαρή δίαιτα, διατροφή, πες το όπως θες, που σέβεται την υπόσταση της, Δευτέρα ξεκινάει!

– Πικάντικη τη θέλω εγώ, πετάγεται και η Τούλα.

Κοπελιά πίτσα είπαμε να φάμε, όχι Ινδικό! Μετά από 20’ διαπραγματεύσεων, επιτέλους παραγγείλαμε.

– Σε 1ώρα και ένα τέταρτο η παραγγελία θα είναι σπίτι σας, με ενημερώνει η τηλεφωνήτρια. Έχει αγώνα σήμερα και υπάρχουν πολλές παραγγελίες.

Εκεί μου γύρισαν τα μάτια. Κυβέλη be cool. Δε σου φταίει σε τίποτε η γυναίκα, μην τη βρίσεις. Όκ..ανάσες.

– Ελάτε κορίτσια να διαλέξουμε ταινία.

– Κωμωδία να δούμε, να ξεχάσω τον πόνο μου ( Τάνια).

– Α, εγώ μόνο θρίλερ βλέπω ( Ματίνα το φρικιό).

– Καμιά βιογραφία βρε κορίτσια, έλεος πια με τις αμερικανιές (Κατερίνα η ψαγμένη)!

– Ρομαντική βρε παιδιά, έτσι για να ζήσουμε λίγο λαβ κι εμείς οι λεύτερες ( Τούλα το μπακούρι).

– Αποφασίστε γιατί τα νεύρα μου έχουν αρχίσει να τα παίζουν εδώ και ώρα. Μέχρι και ντοκιμαντέρ για το ζευγάρωμα της κολοφωτιάς βλέπω, αρκεί να βάλουμε κάτι να περάσει η ώρα. Είπαμε να μαζευτούμε για ένα χαλαρό Σάββατο βράδυ κι εμείς και μου έχετε βγάλει την ψυχή. Ήμαρτον πια με το κοντό και το μακρύ της καθεμιάς σας!

Σε εκείνο το σημείο του παραληρήματος μου, η σιωπή έπεσε βαριά. Με κοιτούσαν όλες χωρίς να μιλάνε και ξαφνικά η Τάνια άρχισε να κλαίει. Η Τούλα την αγκάλιασε και προσπαθούσε να την ηρεμήσει, ενώ εμένα με έπνιγαν οι ενοχές.

– Θέλω κάτι να πιω, τραυλίζει μέσα από δάκρυα, μάσκαρα να τρέχει και μύξες η Τάνια, και μετά να πεθάνω. Μα να μου πει εμένα ότι βαρέθηκε να ανέχεται τις παραξενιές μου και ότι κάνει υπομονή 4 χρόνια τώρα;

Εκεί η Τούλα ξέθαψε το ποτό έκτακτων καταστάσεων. Το λικέρ μανταρίνι της γιαγιάς Ιφιγένειας. Κάθε εποχή του χρόνου η γιαγιά της φτιάχνει λικέρ από το εκάστοτε φρούτο εποχής και εφοδιάζει όλα τα θηλυκά μέλη της οικογένειας. Γλυκόπιοτα και με υπέροχα χρώματα τα λικέρ της Ιφιγένειας μας έχουν σώσει πολλές φορές!

Μετά το δεύτερο μπουκάλι λικέρ, αυτό ήταν γερμάς νομίζω, βρήκα κάτι γιουβαρλάκια στο ψυγείο. Τα έφερα με το τάπερ όπως ήταν και πέσαμε όλες με τα μούτρα, γιατί μας είχε κόψει η πείνα.

– Έχω και λίγο χοιρινό με σέλινο από προχθές, να το φέρω; Μου το έφερε η θεία μου η Φανούλα που ήρθε να με δει.

– Και το συζητάς; Φέρτο! Η ωμοφάγος Κατερίνα.

Μάστορας η θεία η Φανούλα στο χοιρινό. Ρίξαμε μέσα και τις φύτρες φασολιών που είχε φέρει το Κατερινιώ και να τα στην υγειά μας με το τρίτο λικέρ, φραγκοστάφυλο θαρρώ αυτή τη φορά, γίναμε λιώμα. Είχαμε βάλει και το Βασίλη στη διαπασών, ούτε το ντελιβερά ακούσαμε, ούτε ταινία είδαμε, ούτε τον προκομένο της Τάνιας που έπαιρνε τηλέφωνα και έστελνε συγνώμες με μηνύματα πήραμε χαμπάρι.

Η Κυριακή μας βρήκε να πίνουμε καφέδες με τρελό χανγκόβερ και να γελάμε υστερικά στη θύμηση της χθεσινής βραδιάς. Ήταν πραγματικά ένα υπέροχο βράδυ Σαββάτου, χαλαρό…Στο σπίτι με καλές φίλες.

Το δε κομμάτι «Οι ψυχές και οι αγάπες» το ακούσαμε ίσα με 30 φορές χθες. Ας το ακούσουμε άλλη μία.