Μπήκε το φθινόπωρο κι είπα να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάτι να μου θυμίζει το καλοκαίρι που πέρασε. Έβαψα τα μαλλιά μου ροζ, σαν την αγαπημένη μου γρανίτα.

Τι ήταν να το κάνω, άρχισαν τα σχόλια. Πρώτη και καλύτερη η θειά μου από δίπλα.

– Τι χαζά είναι αυτά; Κοτζάμ γυναίκα πήγες και χάλασες μια χαρά μαλλιά. Θα την σκάσεις τη μάνα σου μ’ αυτά που κάνεις! Δεν είναι φυσιολογικά πράματα αυτά.

Ενοχλώ κανέναν; Προσβάλλω την αισθητική σας μαντάμ; Ζήτησα τη γνώμη σας;

Δε θέλω άλλες συμβουλές για το καλό μου. Όλοι πια νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από εμένα ποιο είναι το σωστό να κάνω. Το ότι δεν τους ρώτησε κανείς ούτε που τους νοιάζει. Τι θα πει φυσιολογικό; Αλλάζουν οι εποχές και οι άνθρωποι και μαζί τους τα πρότυπα και τα στερεότυπα. Στο κάτω κάτω γιατί πρέπει να είναι το ένα σωστό και το άλλο λάθος;

Δεν έπρεπε να διαλέξεις αυτό το παντελόνι, σε κονταίνει. Αυτή η μπλούζα σε παχαίνει. Όχι οριζόντιες ρίγες αν δεν είσαι ψηλή και αδύνατη. Τι δουλειά έχεις εσύ με αυτήν, είναι λεσβία. Περίμενες να έχει μπέσα; Είναι γκέι. Πως το τρως το μπρόκολο, είναι χάλια αυτό το πράμα. Μουσική είναι αυτή που ακούς; Κάτι ρεμάλια που χτυπάνε κάτι κλαπατσίμπαλά και ουρλιάζουν. Το γλυκό αν δεν έχει σοκολάτα δεν αξίζει.

Μην τον παντρευτείς, σε περνάει 15 χρόνια. Στα 60 σου αυτός θα είναι 75 γέρος. Για το τώρα δε μιλάει κανείς. Όλο για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Αφήστε με τουλάχιστον να ζήσω το παρόν γιατί το μέλλον κάνατε ότι μπορούσατε για να μου το καταστρέψετε.

Μολύνατε τον αέρα που αναπνέω, το φαγητό που τρώω, το χώμα που πατάω. Και τώρα προσπαθείτε να μου διαλύσετε και το μυαλό μου για να μην σκέφτομαι. Να μην ονειρεύομαι, να μην αντιδρώ. Φτάνει πια. Αφήστε με ήσυχη! Και δεν με ενδιαφέρει αν κάτι είναι πολιτικά ορθό ή όχι. Έχει να κάνει με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Με τα θέλω μας. Θέλω να αποφασίζω εγώ για τη ζωή μου, όχι εσύ μαμά. Θέλω να διαλέξω εγώ τι θα σπουδάσω, όχι εσύ μπαμπά. Και που ‘σαι αδερφέ, εγώ τον ερωτεύτηκα αυτόν τον τύπο. Αν εσένα δεν σου αρέσει ποσώς με ενδιαφέρει.

Γιατί με βάζετε συνέχεια να διαλέξω;

Τα λουλούδια είναι διαφορετικά αλλά μοναδικά όμορφα όλα. Στρειτ ή γκει; Δε με νοιάζει! Θέλω απλά στη ζωή μου ανθρώπους που με σέβονται και που τους εκτιμώ. Να με κάνουν να γελάω και να είμαι δίπλα τους σε ότι χρειαστούν. Φίλους στα καλά και στα κακά.

Έλεος πια με τις ταμπέλες! Δεν είμαστε προϊόντα σε ράφια του Σούπερ Μάρκετ για να μας βάζετε ταμπέλες. Είμαστε ζωές, όνειρα, ιδανικά, αξίες. Αφήστε μας να κατακτήσουμε τους ουρανούς που θέλουμε κι ας καούμε. Να παλέψουμε μόνοι μας για να σώσουμε ότι απόμεινε. Κι ας μας σχολιάζετε και μας δείχνετε με το δάχτυλο. Τουλάχιστον εμείς ξεχωρίζουμε κι ίσως γλυτώσουμε το ποδοπάτημα από τα πρέπει σας.

Ναι, είμαι κι εγώ από εκείνα τα παιδιά…